Czym jest tłumaczenie audiowizualne?

Tłumaczeniem audiowizualnym jest rodzaj przekładu obejmującego zarówno dźwięk, jak i obraz, w celu pełnego wyrażenia przekazywanych treści. Zaliczymy do niego wszelkie tłumaczenia obejmujące filmy, seriale czy gry.

Początki tłumaczeń audiowizualnych

Uznaje się, że początki tłumaczenia audiowizualnego wiążą się z powstaniem kina niemego. Fabuła filmowa, często ekspresywna, w połączeniu z muzyką na żywo nie zawsze była czytelna dla widzów. Narodził się wówczas pomysł, aby zatrudniać w kinach aktorów-interpretatorów, którzy na żywo czytali lub odgrywali dialogi do scen pojawiających się na ekranie. Dziś uznaje się ich za pierwszych tłumaczy audiowizualnych. 

Tłumaczenia audiowizualne – narodziny wraz z kinem dźwiękowym

Wraz z narodzinami kina dźwiękowego w Stanach Zjednoczonych pojawiły się też pierwsze próby przekładu filmów na inne języki. Aby uniknąć  wysokich kosztów produkcji jednego filmu w kilku wersjach językowych, skupiono  się na nagrywaniu filmów anglojęzycznych. Wiązało się to z kolejnym  problemem – niepiśmienności części odbiorców. Rozwiązaniem tej sytuacji okazało się stworzenie, w 1929 roku, pierwszego dubbingu do filmu pt. „Rio Rita”. 

Niewiarygodne, lecz od niespełna 100 lat tłumaczenia audiowizualne stanowią nadal wielką potrzebę rynku widzów na całym świecie. Wraz ze zmianami cywilizacyjnymi, postępem technicznym, techniki tłumaczeń przeszły cały szereg modyfikacji.

W ostatnim czasie nastąpił gwałtowny wzrost tłumaczeń audiowizualnych: reklamy, filmy, seriale, filmy korporacyjne, filmy szkoleniowe, filmy dokumentalne, gry wideo, wywiady, konferencje itp.

Charakterystyka tłumaczenia audiowizualnego

Specyfiką przekładu audiowizualnego jest to, że aby je przetłumaczyć, konieczne jest uwzględnienie cech kulturowych, które przenikają teksty i nagrania. Rzeczywiście, tłumaczymy je, aby je zinterpretować i zachować ich oryginalny ton, jednocześnie dostosowując je do kultury docelowej. Oznacza to, że Tłumacz audiowizualny oprócz znajomości języka (gramatyka, słownictwo) musi posiadać dogłębną znajomość języka potocznego i żargonu danego języka. Typowym przykładem jest audiowizualne tłumaczenie filmów, seriali lub innych fikcyjnych produktów, w których Tłumacze muszą na przykład umieć przetłumaczyć ironiczne uwagi, żarty, a nawet wulgaryzmy. Rozumiemy więc ogromną złożoność tej pracy. Dodatkowo potęgują ją ograniczenia nałożone przez skomplikowany format strukturalny ze względu na to, że treść musi być przekazywana ustami mówiącymi innym językiem w kilkunastu słowach, które pojawiają się w obu linijkach napisów. 

Obecnie wykorzystuje się trzy techniki tłumaczenia audiowizualnego:

• voice – over – dialogi aktorów czyta lektor;
• dubbing – tłumaczenie polegające na usunięciu oryginalnych wypowiedzi aktorów i podłożeniu w ich miejsce głosów wypowiadających dialogi w języku docelowym, charakterystyczne dla filmów animowanych.
• napisy – tłumaczenie pojawia się w formie napisów, zwykle w dolnej części ekranu.

Napisy na filmie obcojęzycznym

Celem tworzenia napisów jest przekazanie widzowi pisemnego przesłania nadawcy wideo w jego własnym języku. Widzowie mogą więc usłyszeć głos oryginalnej postaci podczas czytania przetłumaczonych napisów, żeby zrozumieć przekazywaną wiadomość. Aby uzyskać wysokiej jakości wynik, konieczne jest dogłębne poznanie kultury obu języków, tak by tłumaczenie doskonale odzwierciedlało wyrażenia i zwroty językowe oryginału. Innym ważnym aspektem jest to, że Tłumacz musi dostosować długość zdań, aby dać widzom czas na ich przeczytanie. 

Rodzaje napisów:

• W języku filmu. 
• W innym języku. 
• Napisy dla osób niedosłyszących.
• Napisy na żywo używane w przypadku wydarzeń odbywających się w czasie rzeczywistym.

Skoro tworzenie napisów oznacza przeniesienie wypowiedzi ustnej na pismo, styl ten musi być zwięzły, lecz bez telegrafii  i podlegać silnym ograniczeniom czytelności. 

Etapy tworzenia napisów 

1. Śledzenie, krok techniczny. Lokalizowanie tekstu i transkrypcja dialogów z dokładnością do obrazu, na profesjonalnym oprogramowaniu, (punkt wejścia, punkt wyjścia) a tym samym czas trwania każdego napisu. Czas ten będzie zależał od długości tekstu zawartego w podtytule. 

2. Tłumaczenie, dzieło autorskie. Tłumacz otrzymuje wideo, skrypt pokazujący wycinanie napisów, a także plik komputerowy zawierające identyfikację. Następnie może zacząć tłumaczyć pracę. 

3. Symulacja, niezbędna kontrola. Po zakończeniu tłumaczenia Tłumacz wyświetla napisy, na ekranie z asystą technika lub autora. Gwarantując profesjonalny efekt, ten krok jest kluczowy, ponieważ pozwala dostroić adaptację. Ponadto jest to ostatnia okazja do poprawienia wszelkich literówek.

Dubbing 

Dubbing polega na zastąpieniu głosów i efektów produktu audiowizualnego innymi, nagranymi w języku zwykle innym niż oryginał. Tłumacz audiowizualny specjalizujący się w tłumaczeniu dubbingowym musiał przejść obszerne szkolenie w tej bardzo specyficznej dziedzinie, która uwzględnia aspekty tak ważne, jak synchronizacja ust, i być przygotowanym do pracy w multidyscyplinarnym zespole złożonym z tłumaczy, monterów, aktorów dubbingowych itp. Ponadto istnieją również osobliwości wśród różnych kategorii dubbingu. Na przykład w przypadku podkładania głosu, w przeciwieństwie do dubbingu filmów czy seriali, synchronizacja ust jest zbędna. 

Dubbing ma na celu stworzenie iluzji, ponieważ dialogi zastępują słowa wypowiadane przez aktorów w oryginalnej wersji filmu, serialu lub dzieła animowanego, autor musi zachować ducha, rejestr i ton wersji oryginału. Jeśli musi przestrzegać ograniczenia synchronizmu, powinien tak samo szanować grę aktorów i naturalność języka. 

Etapy dubbingu:

1. Wykrywanie, krok techniczny. Na taśmie-matce lub na profesjonalnym oprogramowaniu wykrywanie informacji niezbędnych do pracy autora: oryginalne dialogi, zmiany ujęć, ślady wykrycia (poruszanie wargami, ruch ust, oddech) itp. 

2. Adaptacja, dzieło autorskie. 

3. Weryfikacja, niezbędna kontrola. Autor udaje się do studia dubbingowego, aby zaprezentować swoją adaptację reżyserowi planu, który nadzoruje nagrywanie głosów. Ponieważ dubbing obejmuje rozległe dziedziny jak filmy animowane, dokumentalne, reality show itp., Tłumacz musi zadbać o określone elementy, np.: powagę przy wersjach dokumentalnych, rygor terminologiczny, przywrócenie spójności i skuteczności dyskursu. 

Lokalizacja gier wideo 

Lokalizacja gry wideo polega na dokonywaniu modyfikacji i adaptacji oryginalnej gry, tak aby uzyskany produkt mógł być wprowadzony do obrotu na innym rynku. Zapotrzebowanie na tego typu tłumaczenia rośnie wraz z rozwojem sektora gier wideo, całkowicie zglobalizowanego, którego dzieła mogą być wprowadzane na rynek w dowolnym kraju na świecie. Lokalizacja gier wideo to złożony proces, którego trudność różni się w zależności od typu lokalizowanej produkcji. 

Przy wprowadzaniu gry wideo na rynek międzynarodowy należy wziąć pod uwagę kilka rzeczy: 

• Menu i interfejs: to element, który zapewnia połączenie między graczem a samą grą i umożliwia im interakcję. 
• Dialogi: jest to z pewnością część, dla której lokalizacja jest naprawdę istotna, ponieważ konieczne jest dostosowanie wyrażeń, które bardzo często nie mają bezpośredniego tłumaczenia. 
• Nazwa elementów gry: konieczne jest również zlokalizowanie nazwy elementów, które ingerują w grę wideo tak szybko, jak to konieczne. Tak jest w przypadku imion postaci lub terminologii charakterystycznej dla gry. 

Transkrypcja 

Transkrypcja językowa to odtworzenie w formie pisemnej tekstów nagrania wideo lub audio. Istnieją dwa główne typy: transkrypcja dosłowna (nagrania dźwiękowego na tekst – wszystkie słyszane dźwięki są zapisywane na piśmie w dokumencie, w tym niedokończone, powtarzające się słowa, rozmowy krzyżowe, błędy wymowy ) i transkrypcja naturalna. 

Cechy dobrego Tłumacza  audiowizualnego 

• Doskonała znajomość języka źródłowego i kultury pokrewnej  – musi być w stanie uchwycić wszystkie subtelności języka, ale także zrozumieć wyrażenia regionalne, slangi i akcenty. 
• Znajomość historii, kultury,  codziennego życia kraju pochodzenia treści w celu np. odszyfrowania humoru lub  odniesienia kulturowego.
• Doskonała znajomość języka docelowego. W swoim ojczystym języku Tłumacz ma do dyspozycji wszystkie subtelności niezbędne do oddania kontekstu dialogu. Niektórzy ludzie biegle posługują się wieloma językami; jednak na piśmie bardzo rzadko udaje się doskonale opanować dwa z nich. Dlatego bardzo często dokonuje się przekładu tylko na język ojczysty. 
• Wielka wszechstronność. Niezależnie od tego, czy jest to dokument przyrodniczy, film o yakuzie, serial science-fiction, horror lub program telewizyjny. Każdy gatunek ma konwencję, słownictwo, kody i ton, który należy respektować, w przeciwnym razie docelowa publiczność będzie rozczarowana. 

Wyzwania w pracy nad przekładem audiowizualnym

Każdy typ tłumaczenia audiowizualnego niesie ze sobą specyficzne trudności.

1. Ingerencja w treść docelową.

Musimy pamiętać, iż ten rodzaj przekładu zdecydowanie różni się od tłumaczenia tradycyjnego, gdzie rola Tłumacza sprowadza się wyłącznie do wiernego przełożenia treści w języku źródłowym na język odbiorcy. Wszelkie odejścia od tekstu pierwotnego, ekstrapolowanie treści są niemile widziane i działają na szkodę tłumaczenia.

W przekładzie audiowizualnym jest z goła inaczej. Inaczej bowiem wykonuje się translację audiowizualną na potrzeby komedii a inaczej filmu dokumentalnego. W przypadku filmów fabularnych Tłumacz może zachować pewną dowolność, pod warunkiem, że sens przekazu nie zostanie wypaczony. 

Tłumaczona treść jest szczególnie istotna w przypadku napisów czy dubbingu stworzonych do filmu dokumentalnego. Wszystkie elementy szczegółowe, nazwy własne, pojęcia techniczne, zjawiska czy fakty muszą zostać zachowane, aby nie wprowadzać widzów w błąd.

2. Dopasowanie długości tłumaczenia do szybko zmieniających się na ekranie obrazów. 

Pamiętajmy, że zdecydowanie szybciej odbieramy zapis dźwiękowy niż czytamy. Zbyt długie napisy sprawią, iż odbiorca nie będzie nadążać za zmianami scen i dialogów.

Aby uniknąć ryzyka związanego z całkowitym zakłóceniem odbioru filmu, napisy składają się maksymalnie z dwóch wierszy po 35–37 znaków. Powinny być one dopasowane do tempa mowy aktora oraz poruszania się obrazu. Połączenie tych elementów stanowi dla Tłumacza nie lada wyzwanie.

3. Zastosowanie technik skrótowych języka.

Jak wynika z powyższego, konieczne jest zatem stosowanie specyficznych technik tłumaczeniowych polegających na pomijaniu, skracaniu lub kondensacji określonych fragmentów tekstu. Jakie elementy pominąć? Stosując:

• powtórzenia
• elementy nieistotne dla przebiegu akcji (inne dla każdego rodzaju filmu w zależności od jego gatunku)

Tłumacz musi przy tym zachować niezwykłą czujność, aby w wyniku zastosowania wymienionych zabiegów nie pominąć elementów koniecznych do oddania sensu określonej wypowiedzi.

4. Umiejętność podziału sekcji tekstu

Przyjmuje się, że napisy powinny zajmować maksymalnie 2 linijki tekstu i liczyć nie więcej niż 38 znaków. Do tego celu niezbędny jest  wybór odpowiedniej czcionki i umieszczenie napisów we właściwym miejscu na ekranie.

Zwiększenie liczby znaków, próba zmieszczenia ponad 40 w wierszu napisów, zmniejsza czytelność napisów, ponieważ rozmiar czcionki jest również nieuchronnie zmniejszony. Tłumacz musi przestrzegać tych zasad, ale czasami dzieje się to tylko ze szkodą dla grupy docelowej. Kiedy film przechodzi wiele kolejnych zmiany ujęć, Tłumacz musi brać pod uwagę ograniczenia przestrzenne, ale też szybkość filmu. Często w filmach akcji i horrorach lub w scenach, w których dochodzi do ostrej kłótni, kamera może wychwycić dany element tylko na chwilę. Możliwe też, że przy takiej zmianie planu mówca nie dokończył nawet zdania, co skraca czas czytania napisów.

5. Tłumaczenie kolokwializmów i wulgaryzmów

Tłumacz musi posiadać umiejętność precyzyjnego dopasowania użytego słownictwa do kontekstu, wieku, pochodzenia w zależności od grupy odbiorców.

6. Dopasowanie kulturowe, lokalizacja treści

Słynna porażka angielskiego przekładu francuskiego filmu „La Haine” (dla publiczności amerykańskiej) przedstawia niebezpieczeństwa tego, co w dziedzinie translatoryki znane jest jako strategia „targetowania”, czyli po prostu naturalizacja. Zabieg ten można definiować w następujący sposób: kasowanie odniesień, wartości i innych elementów oryginalnego tekstu, aby ten został przyswojony do kultury docelowej i podporządkowany jej standardom.

W tym celu wprowadza lokalizmy werbalne i je definiuje, a więc: „pozajęzykowe odniesienia specyficzne dla kultury”, czyli elementy leksykalne, w tym rzeczowniki i rzeczowniki własne, oznaczające zjawiska specyficzne dla kultury w których pracują. Tłumacz ma do wyboru kilka kategorii: dosłowność tłumaczenia, specyfikacja, uogólnienie, pominięcie i zastąpienie. Zastąpienie może się odbyć w poniższych formach: zastąpienie obcego elementu nieznanego odbiorcom przez element obcy rozpoznawalny przez tę samą publiczność (np. dla odbiorcy amerykańskiego zastąpienie Park Narodowy Pyrenées przez Park Narodowy Yellowstone); zastąpienie przez tak zwany element międzynarodowy, znany wszystkim zainteresowanym kulturom (zamienniki pierogi na ravioli); zastąpienie elementem w kulturze docelowej, w której istnieje przybliżony odpowiednik (duński Sylwester zastępuje amerykańskie święto 4 lipca).

Należy pamiętać, iż każdy kraj ma inne przyzwyczajenia i oczekiwania dotyczące tłumaczeń audiowizualnych. Należy je koniecznie wziąć pod uwagę. 

7. Synchronizacja

W przypadku dubbing i voice-over istotne jest zsynchronizowanie wypowiadanego tekstu z sytuacją mającą miejsce na scenie, z ruchami ust aktorów oraz ich gestykulacją. 

Etapy tłumaczenia audiowizualnego (według Zohra Lepeigneu)

1. Zapoznanie z dokumentem. Zacznij od obejrzenia filmu, który chcesz przetłumaczyć. Poznaj wszystkie elementy, z których się składa: poruszany temat, różni mówcy i ich punkt widzenia, grupa docelowa. Upewnij się, że rozumiesz wszystkie elementy do tłumaczenia, zgodnie z zasadą, że najważniejsze nie jest to, co słyszy nasze ucho, ale raczej to, co rozumiemy w kontekście. Tworzenie napisów to przede wszystkim bycie dobrym widzem i analizowanie każdego gestu i słowa aktorów w najdrobniejszych szczegółach.

2. Transkrypcja. Nie zawsze konieczna jest transkrypcja tekstu wideo, filmu lub filmu dokumentalnego, aby uzyskać napisy. Czasami będziesz w stanie znaleźć skrypt, jeśli nie został Ci już dostarczony. Tak czy inaczej zawsze pamiętaj, aby ponownie uważnie przeczytać ten skrypt, słuchając ścieżki audio, która ma zostać przetłumaczona, w celu sprawdzenia, czy żaden element nie został pominięty lub niepoprawnie przepisany. Dobrze jest dysponować scenariuszem wideo przed etapem tłumaczenia, ponieważ pozwala to zaglądać w tekst bez ciągłego słuchania fragmentu, nad którym pracujesz. 

3. Badanie. Ten pośredni etap przygotowawczy do tłumaczenia nie różni się od zwykłych badań terminologicznych dotyczących specjalistycznego tłumaczenia pisemnego, chociaż może obejmować lokalizację lub transkreację niektórych elementów. Zrób listę elementów kulturowych języka źródłowego, których nie można przetłumaczyć w takiej postaci, w jakiej jest. Dostosuj je tak, aby odbiorcy docelowi zrozumieli istotę. Celem jest dostosowanie tłumaczenia do zwyczajów i kultury docelowej. Czasami wystarczy znaleźć odpowiednik (na przykład dla wyrażenia „príncipe azul” nie będziemy tłumaczyć jako „niebieski książę”, ale „czarujący książę”), nazywa się to lokalizacją. Czasami konieczne będzie wymyślenie korespondencji kulturowej (na przykład Cloudy z szansą na klopsiki jest tłumaczone jako „Padające falafele” w Izraelu), nazywa się to transkreacją. 

4. Tłumaczenie: Przetłumaczenie tekstu na edytorze tekstu. Tłumaczenie z wykorzystaniem transkrypcji i bez ścieżki dźwiękowej pozwala na wizualizację pracy jako całości, aby lepiej ją zrozumieć. Korzystanie z edytora tekstu pozwala jednak na preferowanie przede wszystkim jakości tłumaczenia (treści), a nie rozmiaru napisów (formy). Kiedy tłumaczymy bezpośrednio w dowolnym oprogramowaniu do tworzenia napisów, często stajemy przed koniecznością zmniejszenia rozmiaru naszego zdania. Ponieważ konieczne jest przestrzeganie maksymalnego rozmiaru napisów, liczby znaków na napis, czasu wyświetlania itp., musimy przeformułować nasze pomysły i zlecić ich przetłumaczenie, zanim pozwolimy nam zidentyfikować istotę wiadomości. W ten sposób etap tłumaczenia jest wykonywany w swoim podstawowym celu: przetłumaczeniu. Nie mieszanie tych dwóch etapów może być bardzo pomocne na początku tworzenia napisów. 

5. Formatowanie. „kod czasowy”, tj. określenie, gdzie napisy zostaną umieszczone zgodnie z interakcjami. Aby zrealizować napisy do swojego filmu, będziesz musiał odwołać się do standardów dotyczących parametrów napisów: maksymalna liczba znaków w linii i na napis, czas wyświetlania i czas trwania między nimi. Elementy te są z reguły narzucane przez klienta, firmę produkcyjną lub szerzej przez standardy tłumaczeń audiowizualnych. Ogólnie rzecz biorąc, każdy podpis powinien zostać oddzielony przez okres dwóch sekund. Mogą one zawierać tylko dwa wiersze tekstu, z których każdy zawiera średnio od 30 do 42 znaków (ze spacjami). Będziesz musiał upewnić się, że każdy z napisów pozostaje wyświetlany na ekranie wystarczająco długo, aby można go było przeczytać, nie stając się zbyt wymyślnym.

Nie jest mądrze pokazywać niepotrzebne dla zrozumienia wtrącenia i onomatopeje. Unikaj więc wszystkiego, co jest zbyteczne, typu: „Cóż, to niepoważne” na rzecz „To niepoważne”. Aby przestrzegać parametrów czasu trwania i rozmiaru, staraj się maksymalnie zredukować zdania. Ułatwi to cięcie. Na przykład zdanie: „Nie jestem pewien, czy to był ten przedmiot” może brzmieć: „Nie sądzę, żeby to było to”. Standardy tworzenia napisów dotyczące interpunkcji różnią się w zależności od rodzaju wypowiedzi do tłumaczenia i zawsze dostosowują się do każdej sytuacji. Na przykład w przypadku niektórych dialogów z kilkoma rozmówcami będziesz musiał użyć myślników. 

Znaki cudzysłowu są używane tylko w przemówieniach. W zależności od rodzaju napisów, na przykład dla osób niedowidzących/niedosłyszących, konieczne będzie między innymi wstawianie znaczników stylu dla kodów kolorów. 

6. Symulacja. Ostatnim krokiem jest odtworzenie napisów wraz z filmem, aby sprawdzić, czy wszystko jest poprawnie wyartykułowane. Tam możesz dokonać ostatecznych zmian.

Programy do tłumaczeń audiowizualnych

W zależności od potrzeb i budżetu, istnieje wiele profesjonalnych programów do tworzenia napisów. 

Oto kilka z narzędzi dostępnych w formie nieodpłatnej:

Subtitle Workshop

„Subtitel Workshop” jest przyjazny dla użytkownika i łatwy do pobrania z Internetu. Oprogramowanie to pozwala na jednoczesną pracę nad plikiem audiowizualnym i jego napisami. Pozwala również dostosować czas wejścia i wyjścia napisów (śledzenie), dodać tłumaczenie (adaptacja) i jednocześnie wyświetlić wynik (adaptacja).

Subtitle Edit

Subtitle Edit jest bardzo skutecznym rozwiązaniem w tworzeniu, dostosowywaniu, synchronizowaniu i tłumaczeniu linii napisów. Dzięki temu darmowemu programowi możesz ponownie dostosować napisy, jeśli nie są zsynchronizowane i tworzyć nowe napisy na podstawie osi czasu, przebiegu lub spektrogramu. Ten produkt może pracować w ponad 170 formatach napisów i jest dostępny w prawie 30 językach.

Jubler

To oprogramowanie do tworzenia napisów typu open source. Pozwala zarówno na tworzenie napisów, konwertowanie, modyfikowanie czy poprawianie istniejących plików napisów. Obsługuje najpopularniejsze formaty plików z napisami (ass, srt, sub, text, itp.). Jubler jest wyposażony w moduł sprawdzania pisowni, a także w podgląd napisów podczas ich projektowania i nanoszenia w czasie rzeczywistym podczas transmisji. Umożliwia także edycję stylów napisów i trybów tłumaczenia.

Opracowany w Javie 5.0 Jubler działa na komputerach Mac, Windows i Linux. Obsługuje wszystkie kodowania obsługiwane przez Javę i automatycznie aktualizuje. Zapoznanie się z tym oprogramowaniem do tłumaczenia audiowizualnego, które pozostaje łatwe w użyciu i wydajne, zajmuje 30 minut. Jubler wymaga pobrania odtwarzacza Mplayer, aby móc wyświetlać napisy, a także wtyczki ASpell, aby zastosować korektę pisowni. Prosty, ergonomiczny i wydajny Jubler to narzędzie dostosowane do wymagań dostawców usług tłumaczeniowych.

Time Adjuster

Time Adjuster to darmowa aplikacja, działająca tylko w systemie Windows, która umożliwia synchronizację napisów w filmie z grafiką, której odpowiadają. Najczęściej jest stosowany w tłumaczeniu audiowizualnym, gdy istnieje rozbieżność między napisami a obrazem. Prosty i potężny, Time Adjuster akceptuje większość formatów napisów (.srt, .sub, .ssa, .ass i .txt., itp.) i pozwala nie tylko wycinać lub łączyć napisy, ale także naprawiać je w formacie .txt i pobierać w trybie binarnym, które zostały uszkodzone. Opcja pozwala również na konwersję napisów do innych formatów. Jednak liczba obsługiwanych kodeków pozostaje ograniczona. Ponadto ta aplikacja nie obsługuje Unicode. Dlatego Time Adjuster sprosta bardziej specyficznym potrzebom filmowców-amatorów, niż profesjonalnym tłumaczom czy agencjom tłumaczeń.

DVDSubEdit

DVDSubEdit to darmowe oprogramowanie działające w systemie Windows i autoryzujące przetwarzanie plików .vob lub .sub. Pozwala przeglądać i modyfikować napisy bezpośrednio w plikach z napisami. Pozwala to uniknąć demultipleksowania i ponownego multipleksowania plików, tj. demontażu plików audiowizualnych zawierających napisy i dokument audiowizualny w celu ich ponownego złożenia po modyfikacji. Proces jest niemal natychmiastowy i prowadzi do szybkiego przetworzenia dokumentu, szczególnie w odniesieniu do np. tłumaczeń napisów.

DVDSubEdit ma wiele narzędzi do edycji napisów. Pozwala na zmianę położenia napisów w poziomie lub pionie, modyfikację ich koloru i przezroczystości, ukrycie ich, ponowną synchronizację z dokumentem audiowizualnym oraz ich usunięcie. Zawiera również opcję, która umożliwia edycję napisów za pomocą zewnętrznego oprogramowania do edycji bitmap (punkt po punkcie), takiego jak Photoshop, Gimp lub Paint. To oprogramowanie może być przydatne dla dostawców tłumaczeń specjalizujących się w tłumaczeniu audiowizualnym, ponieważ obejmuje optyczne rozpoznawanie znaków, które stosuje algorytm do napisów, umożliwiając w ten sposób ich wyszukiwanie, modyfikowanie i eksportowanie w formacie .srt lub .sup. Systemy operacyjne Windows

Sublight

Sublight to bezpłatne oprogramowanie do wyszukiwania napisów, które działa w trybie online. Umożliwia odnalezienie napisów do filmu poprzez wyszukanie ich w bazie, do której odwołuje się strona napisy-on.net. Wystarczy wpisać tytuł filmu w pasku wyszukiwania, aby uzyskać odpowiednie napisy, a następnie przefiltrować wyszukiwanie według języków. W ten sposób umożliwia dostęp do różnych tłumaczeń filmów. To narzędzie komputerowe może zatem być przydatne w niektórych procesach tłumaczenia audiowizualnego. Sublight działa w systemie Windows i jest kompatybilny z następującymi odtwarzaczami: VLC, BS.Player, Media Player Classic, KMPlayer i GOM Player. Pozwala także oglądać film z żądanym plikiem napisów bez skomplikowanych manipulacji, wystarczy wybrać Sublight jako domyślny odtwarzacz multimedialny.

Aegisub

Aegisub to darmowe narzędzie działające w systemach Windows, OS X, Linux i FreeBSD. Jest to wieloplatformowe oprogramowanie typu open source, które umożliwia tworzenie i modyfikowanie napisów. Prosty i szybki, autoryzuje ich edycję, w szczególności na poziomie formatowania, a także ich synchronizacji oraz posiada interfejs do automatycznego tłumaczenia napisów.

Posiada system podglądu w czasie rzeczywistym, który umożliwia bezpośredni podgląd podczas tworzenia i edycji napisów i jest prowadzony przez śledzenie czasu. Aegisub posiada automatyczne sprawdzanie pisowni, które wymaga importu słownika cyfrowego żądanego języka. Niektóre słowniki są dostępne na stronie Aegisub. Napisy są dostarczane w formacie .ass.

Pozycje wydawnicze 

Pamiętaj, że:

Tłumaczenia audiowizualne pozwalają nam zrozumieć świat bohaterów naszych ulubionych filmów, bajek i seriali. Perfekcyjny przekład to taki, dzięki któremu nie tylko zrozumiemy to, co mówią aktorzy, ale także taki, który wywoła w nas określone odczucia i wrażenia. Każda jego część musi zostać poddana szczegółowej analizie i zmodyfikowana tak, aby odbiór produkcji był łatwy i przyjemny.

Kierując się tą zasadą, sięgajmy po sprawdzone pozycje wydawnicze, cenne źródło wiedzy i doświadczeń m.in. autorów: